topologia różniczkowa
Encyklopedia PWN
mat. teoria mająca swoje korzenie w topologii algebraicznej, w oryginalnej formie (topologicznaK-teoria) — metoda badania przestrzeni topologicznych X, polegająca na studiowaniu wiązek wektorowych nad X.
dyfeomorfizm
mat. odwzorowanie różniczkowalne f między rozmaitościami różniczkowymi M, N (f: M → N) mające różniczkowalne odwzorowanie odwrotne f –1 (wymaga się, by różniczki df, d(f –1) były ciągłe);
[gr.],
mat. podstawowy dział topologii algebraicznej zajmujący się badaniem przestrzeni topologicznych za pomocą przyporządkowanych im systemów algebraicznych, spośród których najważniejsze są grupy homologii.
matematyk szwajcarski, pochodzenia niemieckiego;
matematyka
nauka dedukcyjna, gałąź wiedzy, której cel można określić jako badanie konsekwencji przyjętych założeń.
[gr. mathēmatikḗ < máthēma ‘poznanie’, ‘umiejętność’],
matematyk amerykański;
